- English
- Español
- Português
- русский
- Français
- 日本語
- Deutsch
- tiếng Việt
- Italiano
- Nederlands
- ภาษาไทย
- Polski
- 한국어
- Svenska
- magyar
- Malay
- বাংলা ভাষার
- Dansk
- Suomi
- हिन्दी
- Pilipino
- Türkçe
- Gaeilge
- العربية
- Indonesia
- Norsk
- تمل
- český
- ελληνικά
- український
- Javanese
- فارسی
- தமிழ்
- తెలుగు
- नेपाली
- Burmese
- български
- ລາວ
- Latine
- Қазақша
- Euskal
- Azərbaycan
- Slovenský jazyk
- Македонски
- Lietuvos
- Eesti Keel
- Română
- Slovenski
- मराठी
- Srpski језик
Η τοφασιτινίμπη είναι πιο αποτελεσματική, μόνη και σε συνδυασμούς από τα μη βιολογικά DMARDS
2022-02-25
Η τοφασιτινίμπη (διατίθεται στην αγορά με την εμπορική ονομασία Xeljanz) είναι ένας από του στόματος αναστολέας της κινάσης Janus εγκεκριμένος επί του παρόντος για τη θεραπεία της ΡΑ. Αναπτύχθηκε σε μια μοναδική συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα μεταξύ των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας και της Pfizer. Το φάρμακο, αν και συνοδεύεται από ορισμένες σημαντικές ανησυχίες για την ασφάλεια και ένα κουτί προειδοποίησης για πιθανό τραυματισμό και θάνατο λόγω λοιμώξεων και άλλων ανεπιθύμητων συμβάντων, μπορεί να έχει δυνατότητες όχι μόνο για θεραπεία ΡΑ αλλά και για ορισμένες δερματολογικές παθήσεις.
Οι ασθενείς με ΡΑ συχνά λαμβάνουν ταυτόχρονη θεραπεία με γλυκοκορτικοειδή (GCs) για τον έλεγχο των φλεγμονωδών συμπτωμάτων. Σκοπός της ανασκόπησης ήταν να προσδιοριστεί εάν η παρουσία ή η απουσία GCs από το στόμα έχει επίδραση στην αποτελεσματικότητα της τοφασιτινίμπης ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με μη βιολογικά DMARDs.
Τα δεδομένα αποτελεσματικότητας της τοφασιτινίμπης αναλύθηκαν από έξι μελέτες Φάσης 3. Συγκεντρώθηκαν δεδομένα από τέσσερις μελέτες στις οποίες ασθενείς με ανεπαρκή ανταπόκριση (IR) σε MTX, βιολογικά/μη βιολογικά DMARD ή αναστολείς TNF (TNFi) έλαβαν τοφασιτινίμπη σε συνδυασμό με MTX ή άλλα μη βιολογικά DMARD.
Τα δεδομένα από δύο μελέτες μονοθεραπείας με τοφασιτινίμπη P3, το ORAL Solo (σε ασθενείς με DMARD-IR) και το ORAL Start (σε ασθενείς που δεν είχαν λάβει προηγούμενη θεραπεία με MTX), αναλύθηκαν ξεχωριστά. Στο κλινικό πρόγραμμα P3 tofacitinib, οι ασθενείς που έλαβαν GCs (≤10 mg/ημέρα πρεδνιζόνης ή ισοδύναμο) πριν από την εγγραφή έπρεπε να παραμείνουν σε σταθερή δόση καθ' όλη τη διάρκεια της μελέτης.
Συνολικά, 3.200 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με τοφασιτινίμπη συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι 279 (57%) και 354 (46%) ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με τοφασιτινίμπη στις μελέτες μονοθεραπείας P3 ORAL Solo και ORAL Start χρησιμοποιούσαν ταυτόχρονα GCs, αντίστοιχα, καθώς και 1.129 (58%) ασθενείς που έλαβαν τοfacitinib στη συγκέντρωση Μελέτες συνδυασμού P3. Σε κάθε μελέτη, η βασική δημογραφία και τα χαρακτηριστικά της νόσου ήταν παρόμοια ανεξάρτητα από την ταυτόχρονη χρήση GC.
Οι ασθενείς που έλαβαν τοφασιτινίμπη είχαν σημαντικά μεγαλύτερες ανταποκρίσεις στη θεραπεία σε σύγκριση με τα σκέλη σύγκρισης για σχεδόν όλα τα τελικά σημεία αποτελεσματικότητας. Παρόμοιες αποκρίσεις παρατηρήθηκαν με την τοφασιτινίμπη ανεξάρτητα από την ταυτόχρονη χρήση GC.
Οι ασθενείς με ΡΑ συχνά λαμβάνουν ταυτόχρονη θεραπεία με γλυκοκορτικοειδή (GCs) για τον έλεγχο των φλεγμονωδών συμπτωμάτων. Σκοπός της ανασκόπησης ήταν να προσδιοριστεί εάν η παρουσία ή η απουσία GCs από το στόμα έχει επίδραση στην αποτελεσματικότητα της τοφασιτινίμπης ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με μη βιολογικά DMARDs.
Τα δεδομένα αποτελεσματικότητας της τοφασιτινίμπης αναλύθηκαν από έξι μελέτες Φάσης 3. Συγκεντρώθηκαν δεδομένα από τέσσερις μελέτες στις οποίες ασθενείς με ανεπαρκή ανταπόκριση (IR) σε MTX, βιολογικά/μη βιολογικά DMARD ή αναστολείς TNF (TNFi) έλαβαν τοφασιτινίμπη σε συνδυασμό με MTX ή άλλα μη βιολογικά DMARD.
Τα δεδομένα από δύο μελέτες μονοθεραπείας με τοφασιτινίμπη P3, το ORAL Solo (σε ασθενείς με DMARD-IR) και το ORAL Start (σε ασθενείς που δεν είχαν λάβει προηγούμενη θεραπεία με MTX), αναλύθηκαν ξεχωριστά. Στο κλινικό πρόγραμμα P3 tofacitinib, οι ασθενείς που έλαβαν GCs (≤10 mg/ημέρα πρεδνιζόνης ή ισοδύναμο) πριν από την εγγραφή έπρεπε να παραμείνουν σε σταθερή δόση καθ' όλη τη διάρκεια της μελέτης.
Συνολικά, 3.200 ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με τοφασιτινίμπη συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι 279 (57%) και 354 (46%) ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με τοφασιτινίμπη στις μελέτες μονοθεραπείας P3 ORAL Solo και ORAL Start χρησιμοποιούσαν ταυτόχρονα GCs, αντίστοιχα, καθώς και 1.129 (58%) ασθενείς που έλαβαν τοfacitinib στη συγκέντρωση Μελέτες συνδυασμού P3. Σε κάθε μελέτη, η βασική δημογραφία και τα χαρακτηριστικά της νόσου ήταν παρόμοια ανεξάρτητα από την ταυτόχρονη χρήση GC.
Οι ασθενείς που έλαβαν τοφασιτινίμπη είχαν σημαντικά μεγαλύτερες ανταποκρίσεις στη θεραπεία σε σύγκριση με τα σκέλη σύγκρισης για σχεδόν όλα τα τελικά σημεία αποτελεσματικότητας. Παρόμοιες αποκρίσεις παρατηρήθηκαν με την τοφασιτινίμπη ανεξάρτητα από την ταυτόχρονη χρήση GC.
Οι ερευνητές θα ήθελαν να δουν μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή σε ασθενείς που δεν έπαιρναν GC με ρευματοειδή αρθρίτιδα για να προσδιορίσουν την επίδραση της προσθήκης GC στην αποτελεσματικότητα της τοφασιτινίμπης.
Προηγούμενος:Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται η μισοπροστόλη;
